شادابی و تندرستی

تریاک، ترکیب آلی، یک ماده مخدر مخدر شناخته شده از زمان یونان باستان، که از آب تراوش شده کپسول های میوه نارس خشخاش به دست می آید. تریاک به عنوان منبع آلکالوئیدهای کدئین و مورفین و مشتقات آنها مصارف پزشکی قانونی دارد. همچنین به صورت غیرقانونی، خام یا خالص به عنوان آلکالوئیدها و مشتقات آنها (از جمله هروئین) استفاده می شود. آلکالوئیدهای تریاک از یک نوع (به عنوان مثال، مورفین، کدئین) بر روی سیستم عصبی اثر می‌گذارند و اثرات اندورفین را تقلید می‌کنند. آنها مسکن، مخدر، و بالقوه اعتیادآور هستند (به اعتیاد به مواد مخدر مراجعه کنید). انواع نوع دوم، از جمله پاپاورین و نوسکاپین، اسپاسم عضلات صاف را تسکین می دهند و مسکن، مخدر، یا اعتیادآور نیستند. مصرف همیشگی تریاک باعث زوال جسمی و روحی می شود و عمر را کوتاه می کند. مصرف بیش از حد می تواند با تضعیف تنفس باعث مرگ شود.

تاثیرات تریاک

مواد افیونی تأثیر خود را بر مغز به دست می آورند زیرا ساختار آنها شباهت زیادی به مولکول های خاصی به نام اندورفین دارد که به طور طبیعی در بدن تولید می شود. اندورفین‌ها با اشغال مکان‌های گیرنده خاصی روی نورون‌های خاص (سلول‌های عصبی) که در انتقال تکانه‌های عصبی نقش دارند، درد را سرکوب می‌کنند و خلق و خو را تقویت می‌کنند. آلکالوئیدهای مواد افیونی می‌توانند همان مکان‌های گیرنده را اشغال کنند، در نتیجه اثرات اندورفین را در سرکوب انتقال تکانه‌های درد در سیستم عصبی تقلید می‌کنند.

خشخاش بومی ترکیه فعلی بود. فهرست‌های گیاهی آشوری باستان و متون پزشکی هم به گیاه خشخاش و هم به تریاک اشاره دارد، و در قرن اول پس از میلاد، پزشک یونانی دیوسکوریدس، تریاک را در رساله‌اش De materia medica، که برای قرن‌ها متن پیشرو غربی در زمینه داروشناسی بود، توصیف کرد. رشد خشخاش برای محتوای تریاک به آرامی از بین النهرین و یونان به سمت شرق گسترش یافت. ظاهراً تریاک در زمان های قدیم در هند و چین ناشناخته بود و دانش خشخاش اولین بار در قرن هفتم به چین رسید. ابتدا تریاک را به صورت قرص مصرف می کردند یا به نوشیدنی اضافه می کردند. به نظر نمی رسد مصرف خوراکی تریاک خام به عنوان یک دارو باعث ایجاد اعتیادهای گسترده در جوامع باستانی آسیایی شده باشد.

هرگز بدونمشورت پزشک اقدام بهترک مواد مخدر نکنید. حتمابا کمک پزشک متخصص یا مرکز ترک اعتیاد تخصصی ایم کار را انجام دهید.